Sedam blaga Toskane: UNESCO-ve Svetske baštine
Da li ste znali da Toskana ima, čak, sedam obeležja Svetske baštine? Nije nimalo lako biti na popisu UNESCO-a jer "ta područja moraju biti od izuzetne univerzalne vrednosti, autentičnosti, integriteta i brojnih drugih važnih razloga“. Toskana je poznata po tome da je dala veliki broj umetnika svetskog glasa, naročito tokom vremena renesanse. Takođe, čuvena je upravo po zaštićenim predelima (tzv. „kulturnim pejzažima“) i po velikom broju očuvanih starih gradova.
Ako planirate posetiti Toskanu, odlična ideja je da upravo obiđete ovih sedam znamenitosti. Ovde ima mnogo kulturnih spomenika, od centra Firence, do Piace del Duomo u Pizi. Čak su i neki pejzaži pod zaštitom, jer su inspirisali mnoge umetnike za najveća remek-dela.
Istorijski centar Firence (1982)
Firenca, glavni grad pokrajine Toskane, je grad koji svaki ljubitelj umetnosti jednostavno mora da poseti i doživi. UNESCO procenjuje da je gotovo 60% od ukupne svetske baštine umetnina smešteno u Italiji, a više od polovine se nalazi upravo u Firenci. Smeštena u severozapadnom delu Italije, okružena brežuljcima, Firenca se često naziva i kolevkom renesanse, a većinu svog blaga duguje srednjem veku. Porodica Mediči, koja je vladala gradom 300 godina, velikim delom je zaslužna za procvat umetnosti u gradu. Slike Botičelija, skulpture Mikelanđela i rustične palate Mikeloca, sve su nastale pod njihovom vladavinom.
Piazza del Duomo, Piza (1987)
Dom poznatog Krivog tornja u Pizi, Piazza del Duomo, takođe sadrži nekoliko drugih remek-dela srednjovekovne arhitekture, uključujući katedralu, krstionicu i groblje. Ove zgrade imale su značajan uticaj na umetnost tokom 11. do 14. veka. Postoji dvadeset istorijskih crkava, palata i nekoliko mostova u tom području označenih kao svetsko dobro.
Istorijski centar San Gimignano (1990)
Prelepi San Gimignano još uvek ima odlike feudalnog grada. Ovde ćete naći italijanske umetnosti i remek-dela iz 14. i 15. veka.
Neki od kriterijuma koji su bili odlučujući da ovaj grad bude uvršten u Svetsku baštinu su da predstavlja remek-delo ljudske kreativne genijalnosti; da nosi jedinstveno svedočanstvo kulturne tradicije i predstavlja izvanredan primer arhitektonske celine.
Istorijski centar Siena (1995)
Jedan od italijanskih najposjećenijih turističkih atrakcija, istorijski centar Siena je proglašen svetskom baštinom zahvaljujući činjenici da je ceo srednjovekovni grad, izričito osmišljen kao umetničko delo. Siena je imala veliki uticaj na umetnost, arhitekturu i urbanizam tokom vekova. Ceo grad je izgrađen oko Piazza del Campo, jedanog od najlepših prostora u Europi.
Istorisjki centar Pienza (1996)
Remek-delo renesansnog urbanizma, Pienzu, dizajnirao je Bernardo Rossellino 1459. Dokazi Rossellinove umetničke genijalnosti još uvek se mogu naći na Piazza Pio II, Piccolomini palati, palati Borgia i Pienza katedrali.
Val d’Orcia (2004)
Val d'Orcia je područje koje sadrži nekoliko gradova i sela, kao što su Pienza i Siene. Proglašeno je svetskom baštinom u čast toga što je predmet brojnih renesansnih slikara i što je uticalo na način na koji su pejzaži oslikani kroz istoriju. Područje se smatra ikonom renesanse. Ovaj karakterističan pejzaž predstavlja veliku ravnicu iz koje rastu gotovo konusna brda s utvrđenim naseljima na vrhu.
Medici Vile i bašte (2013)
Najnovija svetska kulturna baština iz 2013. godine obuhvata dvanaest Medici vila i dva vrta (Boboli Gardens i Pratolino Park-Villa).
Dvanaest vila i dva vrta koja se šire toskanskim predelima, svedoče o uticaju familije Medici na modernu evropsku kulturu. Izgrađeni između 15. i 17. veka, oni predstavljaju inovativni način gradnje u skladu sa prirodom i posvećene slobodnom vremenu i umetnosti. Vile utelovljuju inovativni oblik, novi tip kneževskih prebivališta koji se razlikovao od farmi u vlasništvu bogatih Firentinaca iz tog razdoblja. Medici vile čine prvi primer povezanosti arhitekture, vrtova i prirode, a postali su trajna referenca za vladarske rezidencije širom Italije i Evrope. Njihovi vrtovi i integracija u prirodnom okruženju pomogli su razvoju poštovanja prema prirodi karakterističnog za humanizam i renesansu.
